استان سیستان و بلوچستان در شرق جنوب شرقیایران واقع است. این استان با حدود ۱۸۰٬۷۲۶ کیلومتر مربع وسعت کمابیش اندازهٔ کشور سوریه بزرگی دارد و بیش از ۱۱ درصد وسعت ایران را دربرمیگیرد. سیستان شامل زابل و شهرهای اطرافش است که البته سیستان قدیم در افغانستان و به مرکزیت نیمروز بوده ک هم اکنون جزو خاک افغانستان میباشد و زابل بعد از سکونت تعدادی از مردم سیستان، سیستان ایران لقب گرفت صدالبته که این منطقه سابقا جزو بلوچستان محسوب میشد و بلوچستان کنونی دربرگیرنده بقیه شهرها از زاهدان تا چابهار میباشد.
سیستان و بلوچستان ۱۱۰۰ کیلومتر مرز با کشورهایپاکستان و افغانستان و ۳۰۰ کیلومتر مرز آبی بادریای عمان دارد و به دلیل قرار گرفتن در موقعیت راهبردی و ترانزیتی از اهمیت فراوانی برخوردار است به ویژه بندر چابهار که تنها بندر اقیانوسی ایران و آسانترین و بهترین راه دسترسی کشورهایآسیای میانه به آبهای آزاد است.[۳]
مردم استان سیستان و بلوچستان از قومیتهای بلوچو زابلی میباشد که بلوچها به زبان بلوچی با لهجههای متفاوت و عموماً با مذهب تسنن و زابلی ها به گویش زابلی صحبت میکنند و مذهب تشیع اند. این استان بیشتر آب و هوای گرم و خشک دارد اما در عین حال از تنوع آب و هوایی و اقلیمی ویژهای برخوردار است و مناطق کوهستانی، جنگلی و باتلاقی نیز در این استان پهناور به چشم میخورد.[۴]
زاهدان مرکز این استان است که از طریق راهآهن بامیرجاوه پاکستان ارتباط دارد و از سوی کرمان هم به راهآهن سراسری ایران متصل است. به زودی قرار است خط راهآهنی از سوی چابهار به مشهد و از آنجا به کشورهای آسیای میانه کشیده شود که این خط آهن نقش مهمی را در توسعهٔ این استان و خاور ایران ایفا خواهد کرد.[۵]
استان سیستان و بلوچستان با داشتن موقعیت راهبردی بازرگانی و ترانزیتی و دارا بودن کشاورزی و باغبانی (به ویژه میوههای استوایی و گرمسیری) و همچنین جاذبههای فراوان تاریخی و طبیعی و نیز صنعت در حال رشد از توانایی و ظرفیت فوقالعادهای برای توسعه و آبادانی برخوردار است[۶]
در برخی نقاط استان افراد برای دستیابی به آب باید حدود ۴ کیلومتر راه طی کنند تا بتوانند از آب شرب استفاده کنند اما اکنون اب شرب زاهدان از زابل تامین میشود .
منبع:
جغرافیایی تاریخی سیستان: سفر با سفرنامهها،حسن احمدی کرویق، ۱۳۷۸